Στο προηγούμενο τεύχος του περιοδικού μας, σε άρθρο με τίτλο "Είναι θαύμα η Ιεραποστολή στην Ινδία", αφιερώσαμε εκτενές ρεπορτάζ για το επιτελούμενο, περισσότερο από 25 χρόνια, πνευματικό και ανθρωπιστικό έργο στην Ιεραποστολή της Καλκούτα των Ινδιών, καθώς και στη λειτουργία των οικοτροφείων και των σχολείων υπό την άοκνη καθοδήγηση της μοναχής Νεκταρίας, της Ι. Μονής Οσίου Παταπίου Λουτρακίου. Επίσης αναφερθήκαμε στην αναγκαιότητα οικονομικής στήριξης του ανεγειρόμενου νέου σχολικού συγκροτήματος και στην εκτενέστερη παρουσίαση του θέματος στο επόμενο (παρόν) τεύχος.
Πράγματι, εγείρεται καλοπροαίρετα το ερώτημα από πολλούς, αφού υπάρχει το Σχολείο στο Μπακεσουάρ μέσα στον χώρο της Ιεραποστολής, όπου σήμερα φοιτούν 635 παιδιά αγόρια και κορίτσια, ποια η αναγκαιότητα ανέγερσης άλλου; Την απάντηση μας δίνει η ίδια η αδελφή Νεκταρία, η οποία σε συνέντευξη της λέει τα εξής:
Είναι μία εύλογη ερώτηση. Και εγώ το ίδιο θα ρωτούσα. Αυτό το κτίριο, το υπάρχον δηλαδή σχολείο, δεν κτίστηκε με την προοπτική φοίτησης παιδιών και δεν πληρεί τις προδιαγραφές ενός σχολείου. Τώρα έχουμε 635 παιδιά, που για να δώσουν εξετάσεις πανινδικές, όπως λέμε πανελλήνιες, χρειάζεται να πάρουμε την ειδική άδεια από το Υπουργείο Παιδείας, που βρίσκεται στο Νέο Δελχί. Πρέπει το κτίριό μας να πληρεί τις προδιαγραφές του κράτους. Δυστυχώς δεν τις πληρεί και οι απόφοιτοι δεν θα έχουν έγκυρο απολυτήριο».
Ακούγοντας την αδελφή Νεκταρία, καταλαβαίνουμε ότι έχει να αντιμετωπίσει μία επείγουσα κατάσταση. Το σχολείο θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί μέχρι τον Απρίλιο του 2018, για να λάβουν την πιστοποίηση που απαιτείται για τη λειτουργία του. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι, αν αυτά τα παιδιά, που αποφοιτούν, δεν μπορούν να κάνουν χρήση του απολυτηρίου τους, είναι βέβαιο ότι τα περιμένει μία αναδίπλωση των ονείρων και των προσδοκιών τους.
Το μέλλον τους διαγράφεται προβληματικό. Παύει η πορεία της ζωής που διαφαινόταν. Από τη θαλπωρή και τη στοργή που είχαν κοντά στην Εκκλησία, κοντά στην αδελφή Νεκταρία, έξαφνα γίνονται βάρος της κοινωνίας. Σταματάει η συνέχιση της εκπαίδευσής τους στα ανώτατα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Το χειρότερο δε είναι η βίαιη προσαρμογή σε μία κοινωνία φτώχειας, εγκλήματος και καταστροφής.
Αυτές δυστυχώς, αδελφοί μου, είναι οι συνέπειες της διακοπής μόρφωσης των παιδιών. Ανοίγει ένας φαύλος κύκλος συμφοράς και αβέβαιου μέλλοντος. Θα ψάχνουν για δουλειά, αλλά χωρίς ολοκλήρωση των σπουδών, τι είδους δουλειά να βρουν; Πως μπορούν να βοηθήσουν τις οικογένειές τους; Είναι τα εύκολα θύματα του υπόκοσμου, της εμπορίας σαρκός και της εγκληματικότητας. Πονάει πραγματικά η ψυχή μας αντικρίζοντας κατάματα την αλήθεια, την πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που βιώνει μέρα νύχτα, μόνη της, η αδελφή Νεκταρία και για την οποία μάχεται, τρεις δεκαετίες τώρα, αντιπαλεύοντάς την.
Μένουμε έκθαμβοι, ακούγοντας την αδελφή Νεκταρία, για την ελπίδα και την εμπιστοσύνη της στον Θεό, για την επίτευξη ολοκλήρωσης του έργου και τη συνέχιση λειτουργίας του σχολείου. Τη συνέχει το πνεύμα ενότητας και αγάπης που έδειξε ο εργολάβος του σχολείου, όταν την ακούμε να λέει: «Δίνουμε τη μαρτυρία της ορθόδοξης αγάπης, της χριστιανικής αγάπης, περισσότερο με τη ζωή παρά με τα λόγια μας. Η ενότητα είναι σπουδαίο πράγμα και είναι και κάτι που ο Θεός ζητούσε από τους μαθητές Του. Θέλω όλοι να είστε ενωμένοι, έλεγε. Και ενότητα δεν είναι μόνο όσοι είμαστε εδώ παρόντες. Εγώ είμαι ενωμένη με το Μοναστήρι μου, οι αδελφές προσεύχονται για εμένα. Είναι ενωμένες μαζί μου, είμαι ενωμένη μαζί τους. Ο εργολάβος ενώθηκε μαζί μας και λέει: “Αδελφή είμαστε ενωμένοι μαζί σου”. Γι' αυτό προσεύχομαι. Όλοι μαζί ενωμένοι με τη δύναμη του Θεού, θα τα καταφέρουμε. Αυτό ζητάει από μας ο Θεός. Μας το τονίζει: “Εγώ με τον Πατέρα μου είμαστε ενωμένοι, έτσι κι εσείς να είσαστε ενωμένοι και αγαπημένοι μεταξύ σας”».
Ευχαριστώ τον εργολάβο κ. Suvajt Biswas και τον μηχανικό κ. Tarun Kumar Bhattacharya, διότι δεν βρίσκεις εύκολα μία τρελή μοναχή, που να ξεκινά ένα έργο χωρίς χρήματα. Ούτε βρίσκεις έναν εργολάβο που να ξεκινά το χτίσιμο, χωρίς προκαταβολή. Νιώθω ευλογημένη από τον Θεό. Πιστεύω ότι ο Θεός έφερε αυτόν τον εργολάβο και τον συνεργάτη του και ξεκίνησαν το μεγάλο αυτό έργο. Μία φορά μου είπαν: “Μην ανησυχείς, αδελφή! Όταν έχεις χρήματα θα μας πληρώσεις”. Με εμπιστεύονται και εγώ εμπιστεύομαι τον Θεό, διότι είναι για το καλό των ορφανών παιδιών και ειδικά των κοριτσιών αυτής της αγροτικής περιοχής».
Εντύπωση προκαλεί ο λόγος του κ. Suvajt, που δεν είναι και χριστιανός, όταν λέει: «Προσευχόμαστε στον παντοδύναμο Θεό να μην επηρεαστεί αυτό το έργο από οικονομικούς φραγμούς. Προσευχόμαστε να ολοκληρωθεί το έργο έγκαιρα. Ελπίζουμε και άλλοι άνθρωποι σαν την αδελφή Νεκταρία, να συνεχίσουν στο μέλλον τέτοια έργα, ώστε η ένδεια και ο αναλφαβητισμός να εξαλειφθούν στην Ινδία».
Δεν είναι όμως μόνο η αγάπη και η εμπιστοσύνη του εργολάβου προς την αδελφή Νεκταρία. Εξίσου νιώθουμε και την αγάπη των συνεργατών της και δη των δασκάλων. Μία δασκάλα, με συγκίνηση, έλεγε τα εξής: «Πιστεύουμε ότι, όπως μας βοήθησε ο Θεός μέχρι τώρα να φέρουμε σε πέρας τα πάντα, έτσι θα μας βοηθήσει και στη συνέχεια. Θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν ένα γελαστό, χαρούμενο και φωτεινό μέλλον. Ελπίζουμε ότι θα βρεθεί βοήθεια και θα ολοκληρωθεί η ανέγερση του σχολείου, διότι, αν δεν γίνει το έργο, πολλά παιδιά θα χάσουν τη δυνατότητα μίας ανώτερης εκπαίδευσης, μίας καλύτερης ζωής».
«...Οι εκκλήσεις για βοήθεια της αδελφής Νεκταρίας θα εισακουστούν, ο Θεός δε θα αφήσει να κλείσει το σχολείο. Είναι αλήθεια ότι όλοι μας φοβόμαστε για κάτι τέτοιο. Ξέρετε κάτι; Κάποια κορίτσια του ορφανοτροφείου, έγιναν και οι ίδιες δασκάλες, έχουν πτυχίο και τώρα βοηθούν άλλα παιδιά να πετύχουν. Καταλαβαίνετε γιατί αγωνίζεται η αδελφή Νεκταρία;»
Αδελφοί και Πατέρες, όταν η αδελφή Νεκταρία ομιλεί για ενότητα και τονίζει ότι «όλοι μαζί ενωμένοι με τη δύναμη του Θεού, θα τα καταφέρουμε», σ' αυτή την ενότητα συναριθμούμεθα οι πάντες, κατά το γραφικό: «ίνα πάντες εν ώσι» (Ιω. 17,21). Και εδώ καλούμεθα να σταθούμε αρωγοί όχι προσωπικά στην ίδια, αλλά στο έργο γενικότερα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας στα έθνη, στο έργο της σωτηρίας ψυχών. Ατενίζοντας τα προσωπάκια των μικρών παιδιών της Καλκούτα, που προσμένουν από τη λαβωμένη οικονομικά πατρίδα μας, να τα βοηθήσουμε, στην πραγματικότητα ατενίζουμε πρόσωπο Χριστού, τα δικά μας πρόσωπα.
Ας σπεύσουμε, λοιπόν, να προλάβουμε τα χρονοδιαγράμματα που απαιτούν την άμεση ολοκλήρωση του έργου. Ας αφουγκραστούμε το μήνυμά της, στο οποίο μας τονίζει: «Θέλω να γνωρίζετε ότι το κτήριο εξωτερικά φαίνεται να τελειώνει, όμως εσωτερικά έχουμε ακόμη πολλές εργασίες: τοιχοποιία, σοβατίσματα, δάπεδα, ηλεκτρολογικά, υδραυλικά, πόρτες, παράθυρα, ελαιοχρωματισμούς, εσωτερικό εξοπλισμό, κ.λπ. κ.λπ. κλπ. Οι λογαριασμοί μαζεύονται και το χρέος μεγαλώνει. Κάνω αγώνα μέσα μου να μη χάνω την πίστη και την ελπίδα, ώστε να μην αγχώνομαι».
Ας σταθούμε κι αυτή τη φορά δίπλα στην αδελφή Νεκταρία, που με τη θυσιαστική της αγάπη υπομιμνήσκει τη δική μας οφειλή και υποχρέωση. Ευχή και προσευχή όλων μας είναι η κατευόδωση και ευλογία του όλου έργου της Ιεραποστολής στην Ινδία και των διακόνων της.
Βοηθήστε ΑΜΕΣΑ τις προσπάθειες της μοναχής Νεκταρίας να στηρίξει τα φτωχά παιδιά της Καλκούτας και να εξασφαλίσει το μέλλον τους. Κάντε μια γενναιόδωρη προσφορά στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ινδίας. Στη κατάθεσή σας να γράφετε : Για την ιεραποστολή στην Ινδία
Τραπεζικοί λογαριασμοί Ι. Σ. Άγιος Κοσμάς Θεσσαλονίκης
1. ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
235/296004-49
ΙΒΑΝ: GR9401102350000023529600449
SWIFT (BIC): ETHNGRAA
235/296004-49
ΙΒΑΝ: GR9401102350000023529600449
SWIFT (BIC): ETHNGRAA
2. ALPHA BANK
479-002101-029168
ΙΒΑΝ: GR3401404790479002101029168
479-002101-029168
ΙΒΑΝ: GR3401404790479002101029168
3. ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
5231-013724-415
ΙΒΑΝ: GR5001722310005231013724415
5231-013724-415
ΙΒΑΝ: GR5001722310005231013724415
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου